खूप दिवस झाले. ठरवून पण आपली ट्रीप काही ठरत नाही. खरे आहे. काही दिवस त्यावेळचे तसेच असतात. ते क्षण परत येत नाहीत. आता प्रत्येक जण आपापल्या व्यापात गुंतला आहे. त्यामुळे ट्रीप साठी वेळ काढणे ही priority नाही राहिलेली. तरी पण काही तरी करून वेळ काढणे जरूरीची आहे. अगदी गेला बाजार पनवेल किवा लोणावळा येथे भेटू शकतो - एक रात्र मुक्काम करायचा. दुसर्या दिवशी जुन्या दिवसांची उजळणी पुसून नवी कोरी पाटी घेवून पुढे चालू लागायचे.
आताच्या पिढीला पाटी म्हणजे काय ते चित्रात दाखवावे लागेल. " शाळा सुटली पाटी फुटली" काय प्रकार आहे हे आताच्या पिढी ला समजणारच नाही. लाकडी फ्रेम असलेली दगडाची पाटी अजून आठवते. त्या लाकडी फ्रेम वर नाव आणि इयत्ता घातलेली असायची. एकाच पाटीवर सर्व गृहपाठ केलेला असायचा. तो दगडी पांढर्या पेन्सिल ने लिहिला जायचा. काळ्या पेन्सिली पण असायच्या - त्या ओळी आखण्यासाठी वापरल्या जायच्या. त्या दगडी पेन्सिली कचाकच मोडायच्या. कधी कधी पातिवर्च गृहपाठ दप्तरात भरताना पुसला जायचा आणि हवा तंग होवून जायची. अतिवापर करून पुढे पुढे पातीची लाकडी फ्रेम निघून यायची आणि मग नुसता काळा दगड पाटी म्हणून वापरला जायचा. कधी कधी तो पण अर्धा तुटायचा आणि मग अर्धा दगड पाटी म्हणून वापरला जायचा. ते नाही झाले तर मग पाटी चा काळा दगड वापरून वापरून पांढरा व्हायचा - त्याला मग काळा रंग लावावा लागत असे. दगडी पाट्या हमखास फुटायच्या - त्यामुळे मग पत्र्याच्या पाट्या आल्या - पण त्या लवकर खराब व्हायच्या - त्याना पण काळा रंग लावावा लागत असे. पुढे पुढे पांढर्या रंगाच्या शीस पेन्सिली आल्या - त्याला गिरमीत ने टोक काढले जायचे - पण दगडी पेन्सिली ची सर ह्या पेन्सिली ना न्हवती. काही पाट्यांना मणी लावलेले असायचे - आकडे मोजणीसाठी. कालाच्या ओघात पाट्या नामशेष झाल्या. आज जे पन्नाशीत आहेत त्यांना पाट्या म्हणजे काय ते सांगायची गरज नाही - अजून काही खेडेगावात पाट्या दिसतात - काही ठिकाणी दुकानातल्या वस्तूंचे भाव दाखवण्यासाठी पात्याञ्चा वापर केला जातो, आता तोही रहाणार नाही.
मी पण काय पाटी पुराण लावले. जर दीपक आणि किरण ह्यांच्या पाट्या हलवा. म्हणाव लवकर प्लान करा - भेटूया कुठे तरी.
आपली रायगड ची ट्रीप सर्वात बेस्ट झाली. आजही " तुम्ही मेरी मंझील - तुम्ही मेरी पूजा" हे गाणे लागले कि लगेच मनाच्या पाटीवर आपल्या रायगड ट्रीप चा चित्रपट दिसू लागतो. सा चित्रपट पुन्हा बनणार नाही ह्याची पण एक जाणीव होते - शोले सारखा चित्रपट एकदाच बनतो त्याप्रमाणे ....
No comments:
Post a Comment